Aan al het moois komt een einde..

1 Februari. Nu ik deze datum opschrijf komt het einde van mijn reis toch wel heel snel dichterbij. Over 3 nachtjes slapen, slaap ik al weer in mijn eigen bedje en is het hele avontuur voorbij. Ik word wakker om 8 uur en neem een duik in de zee voor het appartement. Terwijl Joe werkt ga ik achter zijn laptop om de laatste achterlopende verslagen uit te typen. Ook regel ik al mijn emails. Begin van de middag loop ik een winkelcentrum in aan de overkant van de straat en koop nog wat laatste souvenirs en een koffertje voor mijn handbagage. Het gaat allemaal bij lange na niet meer in mijn backpack passen. Mijn nieuwe koffertje is 100% gevuld met cadeautjes voor mensen thuis. Ook heb ik voor mijzelf en Julia een paar UGG boots gekocht. Niet omdat ik ze echt nodig had, maar ze zijn hier wel vele malen goedkoper. Voor lunch zoek ik een leuk tentje uit en eet heerlijke toast met brushetta. Daarna ga ik naar het zwembad en de rest van de middag lig ik in de zon en lees ik mijn boek uit. Als die uit is zwem ik nog wat baantjes om voor de laatste keer van dit heerlijke zwembad te genieten. Ik pak daarna mijn spullen in, want morgen vlieg ik naar Sydney om als kers op de taart mijn nieuwe tattoo te laten zetten. Morgen slaap ik dus nog 1 nacht in Sydney en daarna is het tijd om huiswaarts te gaan. Vanavond neem ik afscheid van Joe met een heerlijk diner. We gaan naar een vegetarisch restaurant en ik eet een heerlijke lasagne met gegrilde groenten. Daarna kijken we nog een film over Lance Armstrong en om 22 uur gaan mijn oogjes toe want morgen weer vroeg op voor mijn vlucht naar Sydney. De laatste stop van mijn reis.

2 Februari. Om 5:30 gaat de wekker en om 6:30 zet Joe mij af op het vliegveld. Ik bedank hem vanuit het diepste van mijn hart voor de geweldige tijd die we gehad hebben en alle energie die hij er in heeft gestoken om mij op sleeptouw te nemen. Mijn vlucht vertrekt om 8 uur en achter mij zit een Aziatisch jongetje wat de hele vlucht lang de meest rare geluiden maakt. Gelukkig is het maar een vlucht van een uurtje, maar als dit morgen op mijn lange vlucht zou zijn zou ik echt gek worden. Om 10:30 lokale tijd kom ik aan in Sydney en pak ik de trein naar het Centraal Station. Ik ken de weg hier inmiddels op mijn duimpje en wandel vanaf het sation rustig richting hetzelfde hostel als de vorige keer. Ik zou vandaag mijn afspraak voor mijn tattoo hebben, maar ik kreeg vanmorgen een email dat ze vanwege verbouwing gesloten zijn! Ik had mijn afspraak expres van te voren gemaakt, omdat ik er zeker van wilde zijn dat ik een plek zou hebben op deze ene dag. Maar goed, na het inchecken dus maar opzoek naar een andere shop. Gelukkig vind ik die al snel en gaan ze helemaal akkoord met het ontwerp dat Godelieva heeft gemaakt. Ik moet even wachten tot ze tijd hebben, maar zodra ik aan de beurt ben loop ik 45 minuten later, met een nieuwe tattoo op mijn enkel, terug naar het hostel. Hij is prachtig. Ik ben happy. In het hostel ontmoet ik Fernanda uit Canada en we brengen de rest van de middag kletsend door op onze kamer. Ik leg haar uit waar mijn nieuwe tattoo voor staat en die informatie wil ik jullie ook zeker niet onthouden. De mandala binnenin staat voor mij voor de Vrije School en mijn Vrijeschoolse opvoeding en manier van denken. Het kompas daar om heen staat voor reizen. Natuurlijk voor deze reis, maar ook alle reizen van vroeger en alle reizen van de toekomst en het reisbloed wat door mijn aderen stroomt. De tekst die er onder staat is "Take a walk with me". Voor mij staat dat voor letterlijk een eindje met mij mee lopen en mij leren kennen voordat je je mening klaar hebt. Ook heeft lopen voor mij deze reis doorzettingsvermogen en vrijheid betekend, 2 dingen die ik graag mee wil nemen en vast wil houden. In de avond ga ik op een computer in de lobby en kijk een film. Daarna ben ik moe en ga ik lekker mijn bed in.

3 Februari. Als ik wakker word duurt het even voordat ik besef waar ik ben en welke dag het is. Het is pas 8:30 maar ik kan nit meer slapen want ik voel een soort van onrust in mijn buik. Ik kijk er naar uit om thuis te komen, ik zou de reis uren graag overslaan. Ik check uit en laat mijn spullen in het hostel achter terwijl ik ontbijt haal. Daarna ga ik nog 1 keer naar de kerk van de laatste 2 keren. Ik zit even rustig en brand een kaarsje tot besluit. Ik geniet van de rust en de overvieuw van de afgelopen maanden. Daarna ga ik terug naar het hostel en zit nog wat voor de computer tot het tijd is om naar het vliegveld te gaan. Mijn trein komt direct aan als ik op het station sta, goede timing. Op het vliegveld check ik in en ga na de douane nog even de winkeltjes in. Daarna is het nog maar een uurtje wachten op mijn vlucht naar Hong Kong. Ik heb er zelfs aan gedacht om mijn overgebleven Hong Kong dollars van de vorige keer te bewaren en uit mijn backpack te halen. Op Sydney airport koop ik TimTams voor vrienden en famillie, je weet wel die chocolade koekjes waar ik over schreef. Nu ook mijn laatste Australische dollars zijn uitgegeven ben ik klaar om te gaan. In het vliegtuig kijk ik 4 films om de 8 uur lang wakker te blijven. Als ik dat doe en dan mijn 2e vlucht slaap kom ik aan in precies de goede tijdzone. Als ik aankom in Hong Kong is het 4 februari.

4 Februari. Ik kom aan op Hong Kong Airport en kom er achter dat wat ik nog had aan dollars net genoeg is om een sinaasappelsapje te kopen. Maar hee, beter dan niets! En jij smaakt goed. Op mijn volgende boarding tijd hoef ik maar 1,5 uur te wachten. Dan komt het grootste deel van de reis, dus ik hoop dat ik wat kan slapen. Van de bijna 12 uur lange vlucht slaap ik er ongeveeer 6. Niet omdat ik er niet meer zou kunnen slapen, maar omdat er zulke leuke mensen naast mij zitten dat ik niet kan ophouden met kletsen. Het is een stel van eind 50 en we vertellen over onze reizen, levens, dromen, toekomst etc. In al die uren vliegen heb je daar in ieder geval ruimschoots genoeg te tijd voor. Aangekomen op Amsterdam zeg ik hun gedag en ga ik bepakt en bezakt opweg naar de uitgang. Als ik door de deur kom voor het "hello, goodbye" moment zijn mijn 2 lieve vriendinnetjes er nog niet. Ik wacht een aantal minuten tot ik ineens van beide kanten word bestormd door Juultje en Godelieva. Ik knuffel ze helemaal plat, wat is het fijn om ze te zien. Ze hebben de auto bijna in Zeist geparkeerd, zo ver weg staat hij. Ik rij ons terug naar huis, wat heerlijk is dat in mijn eigen auto. Het voelt wel gek, alsof ik aan de verkeerde kant van de weg rij. Thuis neem ik een douche, knuffel mijn katjes en daarna ga ik met de meiden het dorp in en daarna naar mama. Eind van de middag weer terug naar huis om mijn was te draaien en alles op te ruimen. Nu zit ik hier, achter mijn laptop en schrijf dit laatste stuk.


Dit is het einde van mijn reis,

Van niets dat moest en alle tijd.

Van ontelbaar veel zonsondergangen,

Van regenwouden tot aan stranden.

Van heerlijk eten en geweldige wijn,

Van alleen en samen zijn.

Van feesten en ook soms wat rust,

Van woestijn tot aan de kust.

Van fijne ontmoetingen en dan weer afscheid,

Van soms wat innerlijke strijd.

Van opgeven of toch maar door gaan,

Van de voet van de berg tot bovenaan.

Van stilte tot aan luidkeels zingen,

Van veilig op de grond tot uit een vliegtuig springen.

Van diep in de zee tot hoog in de lucht,

Van naar adem happen tot een diepe zucht.

Van uren hiken en uren in de bus,

Van het thuisfront missen en een luchtkus,

Van nieuwe vriendschappen die zijn ontstaan,

Van vasthouden en laten gaan.

Van soms wat verdriet maar vooral een lach,

Van herinneringen die ik houden mag.

Van dankbaarheid door heel mijn lijf,

De reis die altijd bij mij blijft.




Dank jullie wel voor het lezen.