En zo verder

19 oktober. Mijn 1e nacht in het hostel was prima. Wel werd ik vaak wakker en dan moest ik weer even bedenken waar ik ook al weer was. Vandaag ga ik met de boot naar Waiheke. Een eiland waar je bent met 30 minuten varen. Het is bewolkt en het waait, maar het is niet koud. Als ik m'n kaartje voor de boot koop vertrekt hij na 2 minuten. Goede timing! Op het eiland koop ik een buspas voor de hele dag. Opnieuw zodra ik het ticket heb, vertrekt de bus direct nadat ik ben gaan zitten. Ik ga eerst naar Palm Beach, een prachtig strand met welgeteld 6 palmbomen. Ik zoek schelpen in het zand en langzaam breekt de zon door, heerlijk. Daarna pak ik een andere bus richting Rocky Beach, wat zoals je waarschijnlijk verwacht, erg rotsachtig is. Het is een hele klimpartij om op een afgelegen keienstrand te komen, maar wederom is het uitzicht geweldig. Daarna door naar Onetangi Beach, de grooste van de 3 waar ik tot nu toe geweest ben. Hier liggen de prachtige schelpen voor het oprapen. Ik verzamel er wat en hoop dat ik ze gedurende de reis heel kan houden om ze aan mama te geven. Wij zochten altijd samen naar mooie schelpen, onze kasten liggen er vol mee. Langs het strand zijn honderden huizen tegen de heuvels opgebouwd, net als overal hier eigenlijk. De opritten die ik in de bus voorbij zie komen zijn soms haast verticaal! Ik probeer me voor te stellen wat erger is: voorwaarts naar boven en achterwaarts naar beneden of andersom. Lijkt me allebei geen pretje. Maar doordat de huizen zo hoog gebouwd worden, heb je prachtig uitzicht. Deze huizen hebben een overweldigende uitkijk over de zee. Ik ga met de bus terug naar de boot en daarna met de boot terug naar Auckland, terug naar mijn hostel. Ik merk dat het tijdverschil toch nog niet helemaal is geland in mijn systeem. Ik maak daarom gebruik van de hier genoemde : " backpack powernap" en ik ben daarbij zeker niet de enige. De slaapzaal die ik deel met 7 andere meiden heeft alle bedjes gevuld en iedereen is in rust.
In de avond is er een beerpong contest. Een groep jongens die ik gisteren ontmoet heb had mij uitgenodigd bij hun team te horen, en met wat andere meiden sluit ik mij bij hun aan. Helaas voor hun ben ik echt meer dan slecht in dit spel en lust ik geen bier. Dan moeten ze maar gewoon genieten van mijn aanwezigheid, niet waar?
Na een paar teleurstellende pogingen ga ik op tijd naar bed. Morgen ochtend gaat mijn wekker om 6:30, want dan reis ik door naar Raglan.

20 oktober. Omdat een meisje op mijn kamer niet de moeite neemt om haar wekker uit te zetten, ben ik wakker vanaf 5:30. Ik zet mijn WiFi aan en krijg wat contact met het thuisfront, eindelijk ook met m'n lief die na 5 dagen in de bush weer bereikbaar is. Daardoor vliegt de tijd voorbij en moet ik uiteindelijk alsnog haasten om mijn bus te halen, maar ik ben op tijd. Ik leer een heleboel aardige mensen kennen gedurende de trip die met tussenstops ongeveer 6 uur duurt. De eerste stop is voor koffie, de 2e voor een grote supermarkt. De 3e stop is bij een gebied waar we naar een prachtige waterval kunnen wandelen. We moeten helemaal door de jungle en ik kijk mijn ogen uit. Helaas werkt het weer al de hele dag niet mee. Het is grijs, regenachtig en best koud. Mijn schoenen en sokken zijn doorweekt door de plassen, wat in mijn geval betekend dat ik het de rest van de dag niet meer warm ga krijgen. Dankjewel mam dat ik dat koukleum gedoe van jou geërfd heb. Het mistroostige weer doet me denken aan Nederland. De meeste mensen die op deze bus zitten reizen dezelfde dagen als ik, dus het is fijn om het goed te kunnen vinden met het vaste gezelschap voor hoogstwaarschijnlijk de komende weken. Er zitten 2 andere Nederlanders in de bus. Een jongen en een meisje van mijn leeftijd.
Ons hostel voor vanavond ligt bovenop een berg, helemaal in de jungle van Raglan. Het ziet er werkelijk magisch uit, wat veel goed maakt terwijl ik met mijn backpack door de stromende regen zeul.
Aan het eind van de middag is er een yoga les waar ik aan mee doe. Die zou eigenlijk op een berg op een prachtig uitzicht punt worden gegeven, maar gezien het weer valt dat helaas letterlijk in het water.
Toch is de yogales, die nu in een schuur op een betonnen vloer wordt gehouden, een groot succes. Al zal ik daar morgen anders over denken als ik spierpijn heb. Na de yoga stap ik onder een hete douche, die geen deur heeft maar alleen een gordijn wat continu open waait. Zoals je je kan voorstellen is het nogal een uitdaging om met 2 handen je gordijn te redden maar tegelijkertijd je shampoo uit te spoelen. In het hostel zit een grote keuken die rond etenstijd helemaal vol staat met pannen, potten, zakken pasta, potten saus en heel veel mensen. Het is een gezellige drukte. Iedereen kookt voor zichzelf maar alles wordt gedeeld. Zo eet ik vanavond sperziebonen met rijst, tonijn en appel maar ook pasta met tomatensaus, champignons en kaas. Met mijn buikje vol speel ik nog een rondje pool. Om maar vast op jullie gedachten vooruit te lopen: ook daar heb ik geen talent voor. Dat is het mooie aan zo'n reis, het ontdekken van je plussen en minnen. En bij deze: volledige acceptatie dat zowel beerpong als poolen niet aan mij besteed zijn.

21 oktober. Ik word wakker voor mijn wekker omdat ik moet plassen. Normaal zou dat geen probleem zijn, maar nu moet ik in de kou in t donker door de jungle. Er zijn leukere dingen te bedenken om half 6 in de ochtend. Maar goed, de blaas roept. Gelukkig is het droog vandaag. Het eerste deel van de toch gaat naar Waitomo caves, waar mij een heel avontuur te wachten staat..
We beginnen met ons in wetsuit te hijsen, dat is nog een heel karwei als je zo'n bilpartij hebt als die van mij. Daarna lopen we zo'n 20 minuten naar de ingang van de grot. Dat klinkt niet lang, maar met grote rubberlaarzen aan kan ik je verzekeren dat het erg lang is. Via een trap in een gat in de grond gaan we de grot in. We hebben helmen op met lampen, en ik snap nu waarom. De trap komt uit in een rivier en het is pikkedonker. Via een touw moeten we onszelf het eerste deel door het water trekken. En dat is pas het begin. Er komt nog een heleboel klimmen, uitglijden, zwemmen, zoeken, stoten en raften. Wat een geweldige middag. Als een berggeit klauter en klim ik en zelfs op mijn buik van een glad stuk afgeleiden houdt mij niet tegen. Een bijzonder detail van deze trip zijn de Glow Worms. Zoals de naam al verklapt, zijn het wormen die licht geven in het donker. Eigenlijk zijn het op het moment dat ze gaan licht geven al geen wormen meer maar kleine vliegjes. Als we allemaal onze lamp uitdoen zie je ze prachtig groen schitteren op het plafond, heel indrukwekkend. Het enige minpunt is de kou. En dan dus echt serieuze kou, met laarzen vol koud water. Na afloop is er gelukkig lekker een warme douche, en blijven alleen de toffe herinneringen over.
Weer opgewarmd en wel reizen we door naar Mourea, waar we zullen verblijven in een Maori stam. We worden heel bijzonder welkom geheten, een echt ritueel met zang en dans. Aan het einde wrijven we allemaal om de beurt 2 x met onze neuzen langs elkaar, wat hier betekend dat je familie bent. Ze zeggen: de eerste gedeelde ademhaling die je doet word je één, de tweede ademhaling zorgt dat de band voor altijd blijft bestaan.
Ze geven ons daarna een prachtige show met dans en zang uit hun cultuur, en we krijgen zelf ook dansles. Vanavond eten we met zijn allen ( 28 personen ) en slapen we ook met zijn allen op matrassen op de grond in 1 zaal.
Hannah, een Duits meisje waarmee ik veel contact heb, leert mij hoe ik mijn eigen haar kan invlechten! Iets wat ik al heel lang oefende en nu, hier, aan de andere kant van de wereld, lukt het ineens wel! Vandaag dus iets gevonden wat ik wel kan. Zoals ze hier zeggen: Awesome Mate!

22 oktober. Het is jullie vast opgevallen dat ik geen dagen neer zet maar data. Dat is omdat ik hier geen enkel besef heb van welke dag, week of tijd het is, en dat bevalt me wel.
Na een ontbijt met wentelteefjes vertrekken we met de bus richting Rotorua. Daar zijn de Hobbiton grotten. Oftewel; het decor voor de film "de Hobbit! "
We gaan er heen met een bus, vanaf Rotorua ongeveer een uur rijden. Tijdens de reis komen we langs de meest geweldige uitkijkpunten en krijgen we informatie filmpjes te zien over de herbouw van de set. Voor de eerste film hadden ze alles zo gebouwd dat ze het na de opnamedagen weer helemaal af konden breken en het landschap terug konden brengen in zijn originele staat. Echter was iedereen in de omgeving op de hoogte, dus ondanks dat de set niet zichtbaar meer was trok het massa's toeristen aan.
En toen kwam de 2e film, en gezamenlijk met de eigenaar van het land werd besloten dat de grotten dit maal zouden blijven als toeristenattractie.
Het Hobbit dorp is werkelijk fantastisch! Het meisje wat de tour geeft vraagt ons om te beoordelen wat echt en wat nep is van wat we zien. Verschil is absoluut niet te onderscheiden. Zelfs bomen die van top tot teen ontworpen zijn en beplakt zijn met duizenden neppe blaadjes, zien er uit alsof ze vol in bloei staan.
De meeste huizen zijn alleen een buitenkant in een rots gebouwd, maar de Green Dragon ( de pub ) wordt echt gebruikt. We drinken daar dan ook echt een " Green Ale" hetzelfde drankje wat in de film in dezelfde bekers geschonken wordt. Na een rondleiding van bijna 2 uur gaan we terug naar Rutorua en vanuit daar met de bus door naar Lake Aniwhenua
We komen aan op een prachtige boerderij die als hostel wordt gebruikt. Het ligt op de rand van een heuvel en kijkt uit over het meer. Ze hebben een geit, een varken, koeien, herten, een kat en een struisvogel.
De mensen zijn onbeschrijfelijk aardig en gastvrij. Ze leren ons hoe we met bladeren zelf armbanden kunnen vlechten en hoe we "fried bread" kunnen maken, iets wat hier zowel zoet als hartig gegeten wordt.
Het eten wordt bereid als een " hanging". Dat betekend dat al het eten in ijzeren manden boven hete stenen wordt gezet, en daarna met natte doeken wordt afgedekt. Daardoor heb je zowel het bakken als het roken in 1.
En het eten smaakt werkelijk geweldig! Er is kip en varken en er zijn allerlei soorten groenten en aardappels, allemaal met een geweldige rooksmaak! Het eten is niet alleen lekker, maar het is ook meer dan gezellig. We zitten met een onwijs leuke groep mensen in een onwijs gaaf hostel. Tot in de late uurtjes wordt er gelachen in onze kamer.