Snikheet en kurkdroog

22 januari. Mijn telefoon is officieel overleden. Ook naar meerdere keren reanimeren en een nacht in een bak met rijst valt hij niet meer te redden. Ironisch is het wel dat het aan bijna het einde van mijn reis gebeurd, net op het moment dat ik al een flinke tijd geen wifi heb gehad om een back up te maken. Ik ben dus best wel een beetje verdrietig. Mijn telefoon kan mij niet zoveel schelen, maar alles wat er op staat wel. Maar goed, zoals mijn oma zou zeggen: " kind, dat zijn wereldse zaken." We gaan met de bus richting een supermarkt en doen daar grote boodschappen voor de komende week. Aangezien we steeds meer en meer richting de middle of nowhere gaan moeten we goed inslaan. We lunchen in het winkelcenrum in een cafe met geweldig lekker donuts. Daarna rijden we door naar Quorn, een klein dorpje met een hostel, een pub en een zwembad. Wat we dus doen is inchecken bij het hostel, zwemmen in het zwembad en daarna gaan we eten bij de pub. Tot nu toe waren we heel erg 2 groepen, de oude en de nieuwe, maar het vormt zich steeds meer tot 1 groep. Ik heb mama ook nog even gebeld via de telefoon van mijn reisgenootje Catherine en ik heb kunnen uitleggen dat ik vanaf nu onbereikbaar ben en ze zich geen zorgen hoeft te maken. Na het eten ben ik zo moe dat ik al om 21 uur mijn oogjes sluit.

23 januari. Om 5:15 gaat de wekker en maken we ons klaar om te vertrekken. Dat doen we omdat het vandaag 42 graden gaat worden en we een wandeling willen maken voordat het te heet is. Als we verder de outback in rijden wordt het steeds rustiger en rustiger op de weg tot wij de enige zijn die zo gek zijn om er te rijden. Naast de onverharde wegen chillen de kangoeroes en emu's in de schaduw van minscule droge boompjes. De eerste stop is bij een stapel oude stenen, zoals ik vroeger als kind zei als mijn ouders mij mee namen naar ruines. Het was vroeger een stad die gebouwd was maar al snel verlaten werd omdat de omstandigheden onleefbaar waren met alle hitte en droogte. Daarna rijden we door naar Ikara Mountains, waar we hoewel het nog vroeg is in de bloedhitte een tocht maken van ongeveer 2,5 uur. Het uitzicht is wederom het lopen en zweten meer dan waard en de pijn en de hitte is zo vergeten als we naar het prachtige uitzicht kijken. We lunchen met wraps en rijden daarna door naar Beltana Sation, een oud station waar we vannacht overnachten in een hostel in de middle of nowhere. Ze hebben gelukkig wel een zwembad met een grote parasol, waardoor we flink wat kunnen afkoelen. We spelen volleybal in het water, de jongens tegen de meisjes. Het gaat niet altijd even eerlijk aangezien het zwembad schuin afloopt en de jongens in het diepe gedeelte niet met hun voeten aan de grond kunnen. Het brengt in ieder geval hilarische momenten met zich mee en vervolgens proberen we ook nog een onderwater groepsfoto te maken, wat natuurlijk mega onmogelijk is. We eten heerlijk vles van de BBQ en spelen daarna het spel " Heads up" wat een moderne versie is van hints. Daarna spelen we een zang spel, waarbij er 1 woord wordt gekozen, bijvoorbeeld " love" en dan moet je zoveel mogelijk liedjes met dat woord bedenken en zingen. Als iemand er geen meer weet is diegene af. Super leuk spel, super leuke mensen. In de avond slaat het weer om en begint het hard te regenen, onweren en bliksemen en het is ook kouder geworden. Als het te erg gaat regenen is er een kans dat we hier morgen moeten blijven omdat de weg dan versperd wordt door een rivier. Laten we hopen dat het mee valt.

24 Januari. Hoewel het weer zeer slecht leek in de voorspelling, viel het gelukkig mee. De onverharde wegen zijn dus niet in rivieren veranderd maar gewoon nog toegankelijk. Omdat het in andere plaatsen wel heel erg geregent heeft moeten we de route iets wijzingen waardoor we vandaag 800 km moeten rijden. Het uitzicht vanuit de bus is plat en droog land en zelfs de kangoeroes hebben het vandaag opgegeven en er is ook geen emu meer te zien. We spelen "ik zie ik zie wat jij niet ziet" om de tijd te doden en onze chauffeuse wakker te houden op de lange rechte wegen. De tocht gaat naar Coober Pedy, een dorp wat onder de grond is gebouwd in de Opal mines. We hebben dus ook een hostel wat in een rots gebouwd is en heerlijk cool is, wel ruikt het nogal muf en is er geen raam voor daglicht. We settelen in onze kamers en halen daarna pizza bij een kleine pizzaria aan de overkant van de straat. De pizza's zijn mega groot en super rijk belegd en ontzettend heerlijk! Tijdens het eten zitten we op de heuvel waarin ons hostel gebouwd is en kijken we uit over het kleine stadje terwijl de zon ondergaat. Daarna zetten we de muziek aan en doen wat spelletjes zoals " dokter wij zitten in de knoop" en " weerwolven" en " stoelendans". Komen al mijn jaren scouting toch goed van pas want het is een hilarische en gezellige bende. Marcel, een Duitse jongen, leert ons volksdansen in paren. Hilariteit alom. Rond een uur of 12 gaan we naar bed en morgen kunnen we lekker uitslapen. We hebben onze kleren voor morgen voorbereid en we zijn helemaal klaar voor ons feest morgen. Ik merk dat ik best wel moet afkicken zonder mijn telefoon, niet perse dat ik het mis maar vooral de gewoonte. Nu ik in de avond in bed niet even door mijn foto's van thuis heen kan scrollen voel ik me toch ineens heel erg verweg, Aan de andere kant is het ook wel lekker dat iedereen overal foto's van maakt en ik die foto's gewoon kan gebruiken en nu geen telefoon voor mijn snufferd heb. Chloe heeft vanuit Nederland gecheckt hoe mijn ICloud er voor staat, maar helaas is er helemaal niets opgeslagen dus zal ik op anderen moeten rekenen voor foto's.

25 januari. Doordat het in onze grot heel donker is kan ik gelukkig een beetje uistlapen. Om 9:30 ga ik uit bed en om 10:30 hebben we een rondeiding door de Opel mijn die naast ons hostel is. We kijken een video over de geschiedenis en oorsprong van het werken in de mijnen en mogen daarna zelf ook de mijn in en zien waar de mensen werkten en nog steeds werken en hoe ze leefden en nog steeds leven. Aan het einde van de rondleiding is er een shop waar ze de prachtigste sieraden verkopen. Ik verwen mijzelf met een prachtige ring met lichtblauwe Opel. De ring is een beetje te groot voor mijn mini vinger, maar ze kunnen hem vandaag nog vermaken en dan kan ik hem vanavond ophalen. Wat een service! We doen daarna wat boodschappen en daarna gaan we naar een kangoeroe opvang waar ze een baby kangoeroetje hebben. Hij is 5 maanden oud en nog helemaal naakt zonder vacht of haren. Wat een ontzettend schattig beestje, ik kan me echt niet voorstellen dat dat later ook zo'n mega grote dikke kangoeroe wordt. Hij ligt zo lief als een babyte in een deken gerold en krijgt melk uit een fles, het is echt te lief. Daarna gaan we terug en kleden we ons om voor het thema feest. We gaan allt he way met onze kleding en make up en zien er belachelijk en vrolijk gekleurd uit. Mijn haar heb ik in 2 hoge staarten en ik heb een zwarte zweedband in, mijn shirt is mintgroen en ik heb heb hem opgeknoopt als een naveltruitje. Mijn sport BH is knalroze met grijze strepen, mijn broekje is blauw en ik heb regenboos sokken aan. Om mijn ogen heb ik alle denkbare kleuren make up, ik lijk wel een clown. Het feest is hilarisch en super goed geslaagd. Iedereen drinkt veel te veel en er vallen lichtgewonden door vallende mensen, maar dat maakt niemand iets uit. We gaan pas naar bed rond een uur of 2, terwijl de wekker om 4 uur weer gaat om door te reizen. Gelukkig kunnen we in de bus wat slapen.