weer met beide voeten op de grond
Blijf op de hoogte en volg Elise
14 November 2016 | Nieuw Zeeland, Queenstown
13 november. Helaas helaas, nog steeds even ziek. Vroeg in de ochtend neem ik afscheid van Rosie, die eerder door reist dan de rest van ons. Op een ander punt zal zij langer blijven waardoor we elkaar daar weer vinden. Voor t ontbijt ga ik naar een cafeetje met wat anderen, daarna koop ik een termo shirt en broek omdat ik het door m'n gesteldheid continu koud heb. Dan weer terug naar het hostel om de rest van de dag op de bank te hangen, films te kijken en rust te houden. Door m'n lieve vrienden worden er boodschappen voor mij gedaan en wordt er voor mij gekookt. Daarna vroeg m'n bedje in en morgen nog maar weer een keer proberen om gezond op te staan. Gelukkig heb ik de belangrijkste dingen hier al gedaan en komen m'n zieke dagen dus niet echt heel erg ongelegen, maar leuk is anders.
14 november.
De nacht verliep iets anders als geplant. Door mijn verkoudheid kwam ik moeilijk in slaap en ineens kreeg ik allemaal bezorgde berichten vanwege de aardbeving vlakbij Christchurch. Ik lag wakker in mijn bed en heb er niets van gemerkt. Aangezien we in gammele stapelbedden liggen ben ik flink gewiebel inmiddels wel gewend. De rest van de nacht kon ik de slaap niet meer vatten. Ik lag te woelen en te draaien en was met mijn hoofd teveel bezig met wat er zo kort geleden zo dichtbij gebeurd was. Na amper een paar uur slaap besluit ik om 11 uur om toch maar uit bed te gaan en iets te gaan doen. Eerst lig ik even lekker in t gras bij t hostel en daarna ga ik de stad in voor brunch. De rest van de dag is het grijs en regenachtig, een echte treurige dag. Tussen de middag slaap ik nog wat om wat uurtjes in te halen en in de avond spreken we af in een kroeg voor een afscheidsborrel. Ons vaste groepje splitst zich morgen op in 2 delen, sommige gaan richting het noorden en een aantal gaan net als ik richting het zuiden. We zullen elkaar dus niet meer zien, wat een heel raar gevoel is aangezien deze geweldig lieve mensen in korte tijd zo belangrijk voor mij zijn geworden. Vroeg naar bed want ik ben nog steeds niet beter, maar morgen reis ik hoe dan ook door naar Gunn's Camp. Hoe de rest van de reis richting het Noord-Westen straks gaat verlopen is nog maar de vraag. Aangezien de wegen door de aardbeving gescheurd zijn of bedolven onder puin en rotsblokken. Kaikura, waar ik 3 nachten zou doorbrengen om onder andere met dolfijnen te zwemmen en walvissen te spotten, zal de komende 3 maanden niet te betreden zijn voor toeristen. Het is jammer, maar ik gooi met liefde mijn plan om om veilig te zijn en blijven.
-
15 November 2016 - 15:24
Tante:
ik moest meteen aan jou denken toen ik het nieuws van de aardbeving op de tv pas 's avonds hoorde. maar ik was niet ongerust want had niets van je mama gehoord. En gelukkig heb je er eigenlijk niets van gemerkt en dus ook geen life beelden mee gemaakt. Maar wat een overwinningen op jezelf in de lucht en op weg naar de top!!! Dikke proficiat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley