Alles gaat voorbij

26 november. Als ik wakker word is het nog steeds mega slecht en regenachtig weer. Maar zodra we in de bus tussen de bergen uit rijden wordt het al snel beter. We stoppen bij Lake Tekapo, een helder blauw meer met prachtige paarse lumines ( bloemen ) langs de oever. Het weer is helemaal opgeklaard en de zon schijnt nu zelfs. Daarna gaan we naar een klein plaatsje dat Geraldine heet, gewoon om wat rond te kijken in kleine winkeltjes. De bus zou om 12:30 vertrekken en terwijl wij om 12:31 aan komen lopen rijdt de bus chauffeur gewoon weg voordat we zijn ingestapt. Daar staan we, mijn nieuwe wandelvriendin Janina, Elin, Linda en ik en de bus is weg. We wachten eerst een paar minuten, in de hoop dat de bus chauffeur een grapje maakte en ons alsnog op komt halen. Niets is minder waar, dus ik bel Stray om te melden dat Lefty, jawel zijn nickname van voor deze gebeurtenis, ons heeft achter gelaten. Zij bellen hem en hij komt, nadat hij de andere naar een supermarkt heeft gebracht, ons weer halen. We stappen in zonder een woord te zeggen, gelukkig hebben we deze chauffeur na vandaag nooit meer. We rijden door naar Christchurch en zijn met ons 4e en nog 4 anderen op een 8 persoons kamer. We verkennen in de middag de stad en de botanische tuinen. Grote delen van de stad zijn nog steeds in wederopbouw na de aardbeving in 2011, we kunnen de resten van gebouwen en kathedralen overal vinden. Na een 5$ maaltijd bij burgerking ( jawel; eerste keer in m'n leven dat ik daar geweest ben!! ) doen we boodschappen en gaan we terug naar het hostel en spelen we de hele avond kaartspelletjes met onze nieuwe kamergenoten.

27 november. Zo als gewoonlijk ben ik degene die als eerste klaar is en die op de rest moet wachten, maar dat geeft niet want dan kan ik mooi even met mama Skypen. Daarna lopen we naar het centrum om een auto te huren voor morgen. Het centrum zou heel dichtbij moeten zijn, maar dat is het niet. Het lijkt hier heel erg op Amerika, alles is groot en wijds en heel ver uit elkaar. Ze hebben hele grote shopping centrums her en der maar niet echt een stad centrum. Alles ligt minimaal een half uur lopen van elkaar. Als de auto geregeld is gaan we naar het bus station en pakken we de bus richting een grote zondags markt. Het is een markt met eten, muziek en allerlei local crafts, super gezellig en leuk. Daarna pakken we de bus terug en struinen nog wat door verschillende shopping centra. We gaan ook naar RE-Start, een winkelcentrum wat gebouwd is van grote vrachtcontainers, nadat alles van het origineel in 2011 verwoest was door de aardbeving. We lopen ook een mega eind om naar de gedenkplaats van de slachtoffers van de aardbeving te gaan, waar voor ieder overleden persoon een lege witte stoel is opgesteld. Het is erg mooi en indrukwekkend en we worden er stil van, dat gebeurd niet zo snel met 4 praatgrage dames. We lopen terug naar het hostel en na het eten klimmen we vroeg in bed. Morgen vroeg op voor een speciale dag! Natuurlijk kan ik weer niet in slaap vallen, en terwijl ik mijn oog op Facebook op een super mooie trui valt krijg ik een enorme lading shop energie. Ik struin het hele internet af naar dingen die ik wil hebben als ik weer thuis ben, en mijn hele garderobe passeert de revue om leuke combinaties te maken met m'n nieuwe items. Ik denk dat ik toch de variatie in kleding een beetje mis na 6 weken dezelfde kleding en ik mis mijn hakken!! Hoewel ik die hier absoluut niet had kunnen dragen zonder een Nederlandse reus te zijn naast mijn dwerg vriendinnetjes. Ik heb een verlanglijstje voor als ik terug kom, als er dan nog geld over is ( ik denk het niet ) dan zal ik nog eens kijken. Verstandig he??

28 november. Bijna de hele nacht wakker gelegen van t gesnurk van de jongeman die beneden mij in t stapelbed ligt en vervolgens bijna mijn nek gebroken terwijl ik probeerde in het donker uit het stapelbed te klimmen. Maar Hee, ik leef nog en t wordt een mooie dag! Vandaag ga ik zwemmen met dolfijnen!! We gaan naar de plek waar we een auto huren voor 1 dag met z'n vieren en rijden vanaf daar een prachtige kustroute richting Akaroa. We stoppen wel 100 x om foto's te maken en te genieten van het geweldig weer dat ons gegund is. Het dorpje is super schattig met allemaal souvenir shops en restaurantjes. We hebben nog wat tijd over dus we shoppen nog even voor we ons melden bij de pier. We hijsen onszelf in wetsuits, geloof me dat is echt een heel karwei, en daarna vertrekken we met 10 man op een boot richting de dolfijnen. We moeten het zeggen als we er 1 zien, dan leggen we de boot stil en kijken we of ze zin hebben om dichterbij te komen om met ons te spelen. Bij de eerste dolfijn is het meteen raak, een hele club dolfijnen zwemt om de boot en wij gaan het water in. Ze spelen en zwemmen om ons heen en komen super dichtbij. Dit zijn Hector dolfijnen, de meest bedreigde soort in Nieuw-Zeeland. Na geen idee hoe lang dobberen vertrekken de dolfijnen weer en gaan wij weer op de boot. Op de terugweg zien we ook geen andere dolfijnen meer, dus we hebben echt geluk gehad! We zien wel pinguïns, die rustig een bad nemen en rond drijven naast de boot. Inmiddels heb ik het flink koud dus de warme douche is heerlijk. Daarna lunch in het zonnetje en verder op onze roadtrip. Het is werkelijk een prachtige dag en de zon blijft maar schijnen, de lucht is helder blauw. We stoppen bij een aantal stranden om even te relaxen, en komen op de meest verlaten maar wonderschone plekken terecht. We vinden in de avond een klein vissersdorpje om te eten, helaas zijn de meeste restaurants dicht op maandag maar we vinden toch een klein Aziatisch restaurant om avond eten te eten. Daarna terug naar de auto verhuur en terug naar het hostel. Het was een geweldige maar super vermoeiende dag. Vanavond neem ik afscheid van m'n vriendinnen, zij gaan morgen allemaal terug naar Auckland met Stray terwijl ik over 2 nachtjes slapen in Australië ben! Ik krijg een super lief kettinkje van Linda en Elin als afscheid, er zitten een muzieknootje en een hartje aan. Als ik morgen wakker word ben ik " alleen". Toch een gek idee, maar aan al het moois komt een eind.

29 november. Vandaag is het mijn laatste hele dag in Nieuw-Zeeland, wat is de tijd voorbij gevlogen. Ik was eigenlijk niet echt van plan om iets te doen vandaag maar rond een uur of 1 kom ik Gert-Jan, een Nederlandse jongen, tegen in het hostel die vraagt of ik even mee ga koffie drinken ergens. Dat lijkt mij een gezellig plan en zo gaan we op pad en brengen de hele middag door op verschillende terrasjes. Hij moet ook nog even wat souvenirs scoren en ik voorzie hem van wat vrouwelijk advies. Als we rond een uur of 17 weer terug zijn eet ik mijn avondeten, neem ik een douche en duik in bed. Mijn wekker gaat namelijk om 2:45 om richting het vliegveld te gaan. Ik ben natuurlijk de enige die zo vroeg naar bed gaat, dus de rest van de slaapzaal is leeg en ik kan nog even rustig muziek luisteren. Ik heb sinds deze vakantie een nieuwe liefde: podcasts. Dankzij Lianne ben ik er achter dat ik verhalen kan luisteren op mijn telefoon, en mijn favoriete verhalen zijn de " waargebeurd " die werkelijk over alles kunnen gaan. Ik luister 1 podcast en val daarna gelukkig vrij vlot in slaap. Rond een uur of 12 word ik wakker van m'n terugkerende kamergenootjes en rond een uur of 1 begint er eentje hardop te telefoneren voor meer dan een uur. Wanneer ik net weer een beetje in slaap doezel gaat m'n wekker al. Op naar het vliegveld, op naar Australië.