En toen...
Door: Ik
Blijf op de hoogte en volg Elise
26 Oktober 2016 | Nieuw Zeeland, Wellington
23 oktober. Na het ontbijt vertrek ik in de bus richting Taupo. Onze eerste stop is bij een warmwaterbron, waar we heerlijk zwemmen. De tweede stop is bij een klein dorp wat bekend staat om zijn kokende, mega grote modderpoelen. Het stinkt er enorm, maar het ziet er heel indrukwekkend, en toch ook best vies, uit. Daarna rijden we door naar een plek waar een paar van onze bus vandaag gaan skydiven. Jullie weten waarschijnlijk dat ik hoogtevrees heb, en dat jezelf uit een vliegtuig gooien echt mijn grootste angst ooit is. Dus terwijl anderen met een enorme vaart naar beneden aan het kletteren zijn, ga ik samen met de andere "schijters" even rustig winkelen en een broodje eten in het centrum van Taupo.
Iedereen komt gelukkig heel terug van hun skydive en de bus gaat door. Het laatste stuk tot ons hostel in Whakahoro is weer een super smalle, bochtige bergweg langs een klif. Het verbaasd me echt dat ik deze trip nog geen 1 keer wagenziek ben geweest, want vroeger met mijn familie moesten we om de 10 minuten stoppen omdat ik moest overgeven.
In Nieuw-Zeeland spreek je WH uit als F, waardoor dit plaatsje dus wordt uitgesproken als "Fack a hoor o" . Best grappig. Ons hostel ligt tegen een berg in letterlijk de middle of nowhere. Er hangt een bordje met: " no cellphone or internet reception", lekker rustig.
Ik gooi m'n was in een wasmachine en geniet van de warme douche. Daarna eten we stoofvlees met gerookte wortels en rijst met gesmolten kaas, met als toetje Apple crumble. Mmmmm. Omdat we op deze plek 2 nachten blijven mogen de buschauffeurs vanavond ook drinken, dus na het eten gaat het kampvuur aan en blijven we op tot in de late uurtjes. Morgen lekker uitslapen. We beginnen met het spelen van een soort hints en later doen we " never have i ever". Voor degene die zich afvragen wat dat is: het komt er op neer dat iedereen om de beurt iets moet zeggen wat hij of zij nog nooit gedaan heeft, en als iemand in de groep dat wel gedaan heeft moet diegene een slok nemen van zijn drankje. Ben je de enige die wel drinkt, dan mag de hele groep het verhaal er omheen horen. Hoe later t wordt, hoe schunniger de stellingen. Zo leer je iedereen toch heel anders kennen, haha. Het was een mega gezellige avond.
24 oktober. Vandaag is een rustdag. Ik probeer wat uit te slapen, maar later dan half 9 wordt het niet. Het is een mooie zonnige dag vandaag. Na t ontbijt maak ik met een groepje een wandeling van 3 uur richting een mooie waterval en we lunchen daar met prachtig uitzicht. De rest van de dag chill ik in de zon en probeer ik wat te schrijven. Het is om mij heen alleen veel te gezellig om me te concentreren. Als avond eten hebben we burgers, door onze gastheer helemaal vers gemaakt! Het vlees is zelf geschoten, t brood zelf gebakken en de salade zelf gezaaid en geoogst. Het smaakt super goed! Een mede reizigster is jarig, dus als toetje is er taart. In de avond spelen we wat kaart spelletjes en horen we dat de 8 uur vulkaan tocht van morgen niet door kan gaan door slecht weer op de top. Super jammer!! Maar we vinden vast wel weer iets anders om te doen. Ik heb me hier immers nog geen dag, zelfs nog geen uur, verveeld :)
25 oktober. Het is een Hollandse dag vandaag. Wat betekend: koud, regenachtig, grijs en winderig. Inderdaad dus alles behalve goed weer voor de vulkaan tocht. Toch maken we na t ontbijt een wandeling van 3 uur totaal, in de miezer regen waardoor je als je terugkomt toch flink doorweekt bent. Daarna rijden we door naar National Park waar we vannacht zullen verblijven. In het dorpje is een café met gratis WiFi, dus daar strijk ik neer met een kop warme chocolademelk. Ik werk mijn foto's op Facebook bij en lees de reacties op mijn blog. Aan t eind van de middag ga ik terug naar t hostel en doe ik wat kaart spelletjes met anderen. We zitten aan een grote tafel vlak naast de houtkachel en die houdt ons goed warm terwijl t buiten flink tekeer gaat. Voor avond eten gaan we naar een kleine pub, die voor weinig geld ons de daghap voorschotelt. Dat is vanavond een groenteburger op brood met alles er op en er aan en friet. Als je dit leest denk je misschien: waarom gaat ze steeds uit eten? De reden is simpel.. 2 paprika's in de winkel zijn 6 euro. En dan moet de rest van de maaltijd nog. Daghap is 10 euro, zonder koken en zonder afwas. Zolang dat ergens kan is dat de handigste en goedkoopste keuze. Na het eten bel ik even met m'n moeder en daarna met Steven. Hoewel hun stem horen een klein beetje een heimweegevoel oproept, ben ik erg blij dat ik ze even echt spreek. Nu kan ik lekker slapen met het gevoel dat ze toch niet echt ver weg zijn, only one call away.
26 oktober. Na t ontbijt gaan we onderweg naar Wellington. De hoofdstad van Nieuw-Zeeland. De eerste stop is bij een dorpje wat bekend staat om gumboot throwing. ( ja echt, regenlaarzen gooien ) Het wereldrecord staat op 60 meter, en wij mogen ook even proberen. 1 van de jongens krijgt t zelfs voor elkaar om hem zo te gooien dat hij in de boom achter ons blijft hangen, maar ook ik ben niet echt goed. Als we met de bus verder willen rijden lijkt t alsof we een lekke band hebben, maar dat is niet het geval. Toch wiebelt de bus meer als normaal en komt er een raar geluid van 1 van de wielen vandaan. Onze buschauffeur wil niet verder rijden tot ze heeft uitgezocht wat er aan de hand is, en wij worden gedropt bij de McDonald's in dit minuscule dorpje. Er is een monteur onderweg die gaat checken of we door kunnen. Na 1,5 uur wachten horen we dat de as van 1 van de wielen gebroken is, wat betekend dat we er niet meer in mogen en verder moeten met een intercity bus door gaan. Die komt ons helaas pas over 2 uur ophalen. De tijd doden we met spelletjes, omdat het weer wederom niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan. We verplaatsen onze spullen naar de nieuwe bus en komen er achter dat intercity hier betekend dat de bus bij ieder klein dorpje zal stoppen. 5 uur later komen we dan eindelijk in Wellington aan. In het hostel is gratis diner elke avond, maar omdat we nu zo laat zijn is er amper nog iets over. Na t eten maken we ons op en kleden we ons om, vanavond gaan we de stad verkennen. Naast het hostel zit de bar waar we een gratis drankje krijgen om ons leed van vandaag te verzachten. Na nog een aantal drankjes besluiten we met een groepje van 10 naar een gay karaoke bar te gaan. We zingen en hebben heel veel plezier tot de bar dicht gaat. Ik zing in het achtergrondkoor van de dames die ABBA en Pink doen, en zelf zing ik Adèle's Turning Tables. Onderweg naar een andere bar haken de meeste af om te gaan slapen, en met 4 ( 3 meiden, 1 jongen ) gaan we opzoek naar een leuke club. Uiteindelijk vinden we er 1 op loopafstand. Het staat nergens geschreven, maar ik denk dat dit ook een gay bar is. De jongens komen alleen maar op ons af om keihard Queen mee te blèren of heel overdreven te dansen op single ladies, verder zijn we meer dan veilig. Voor de jongen die mee is is dat gevoel niet geheel hetzelfde geloof ik, maar alle aandacht die hij krijgt bevalt hem wel. Als ik in t hostel in m'n stapelbed probeer te klimmen, is dat een hels kabaal. Het bed is gemaakt van ijzer en kraakt en piept aan alle kanten, en er zit een soort plastic hoes om het matras die iedere beweging extreem hard weergeeft. Ik hoop dat iedereen die al sliep daar doorheen heeft kunnen slapen. En anders kunnen m'n room mates me misschien vertellen hoe laat ik thuis was :p want ik heb geen idee! Haha
Iedereen komt gelukkig heel terug van hun skydive en de bus gaat door. Het laatste stuk tot ons hostel in Whakahoro is weer een super smalle, bochtige bergweg langs een klif. Het verbaasd me echt dat ik deze trip nog geen 1 keer wagenziek ben geweest, want vroeger met mijn familie moesten we om de 10 minuten stoppen omdat ik moest overgeven.
In Nieuw-Zeeland spreek je WH uit als F, waardoor dit plaatsje dus wordt uitgesproken als "Fack a hoor o" . Best grappig. Ons hostel ligt tegen een berg in letterlijk de middle of nowhere. Er hangt een bordje met: " no cellphone or internet reception", lekker rustig.
Ik gooi m'n was in een wasmachine en geniet van de warme douche. Daarna eten we stoofvlees met gerookte wortels en rijst met gesmolten kaas, met als toetje Apple crumble. Mmmmm. Omdat we op deze plek 2 nachten blijven mogen de buschauffeurs vanavond ook drinken, dus na het eten gaat het kampvuur aan en blijven we op tot in de late uurtjes. Morgen lekker uitslapen. We beginnen met het spelen van een soort hints en later doen we " never have i ever". Voor degene die zich afvragen wat dat is: het komt er op neer dat iedereen om de beurt iets moet zeggen wat hij of zij nog nooit gedaan heeft, en als iemand in de groep dat wel gedaan heeft moet diegene een slok nemen van zijn drankje. Ben je de enige die wel drinkt, dan mag de hele groep het verhaal er omheen horen. Hoe later t wordt, hoe schunniger de stellingen. Zo leer je iedereen toch heel anders kennen, haha. Het was een mega gezellige avond.
24 oktober. Vandaag is een rustdag. Ik probeer wat uit te slapen, maar later dan half 9 wordt het niet. Het is een mooie zonnige dag vandaag. Na t ontbijt maak ik met een groepje een wandeling van 3 uur richting een mooie waterval en we lunchen daar met prachtig uitzicht. De rest van de dag chill ik in de zon en probeer ik wat te schrijven. Het is om mij heen alleen veel te gezellig om me te concentreren. Als avond eten hebben we burgers, door onze gastheer helemaal vers gemaakt! Het vlees is zelf geschoten, t brood zelf gebakken en de salade zelf gezaaid en geoogst. Het smaakt super goed! Een mede reizigster is jarig, dus als toetje is er taart. In de avond spelen we wat kaart spelletjes en horen we dat de 8 uur vulkaan tocht van morgen niet door kan gaan door slecht weer op de top. Super jammer!! Maar we vinden vast wel weer iets anders om te doen. Ik heb me hier immers nog geen dag, zelfs nog geen uur, verveeld :)
25 oktober. Het is een Hollandse dag vandaag. Wat betekend: koud, regenachtig, grijs en winderig. Inderdaad dus alles behalve goed weer voor de vulkaan tocht. Toch maken we na t ontbijt een wandeling van 3 uur totaal, in de miezer regen waardoor je als je terugkomt toch flink doorweekt bent. Daarna rijden we door naar National Park waar we vannacht zullen verblijven. In het dorpje is een café met gratis WiFi, dus daar strijk ik neer met een kop warme chocolademelk. Ik werk mijn foto's op Facebook bij en lees de reacties op mijn blog. Aan t eind van de middag ga ik terug naar t hostel en doe ik wat kaart spelletjes met anderen. We zitten aan een grote tafel vlak naast de houtkachel en die houdt ons goed warm terwijl t buiten flink tekeer gaat. Voor avond eten gaan we naar een kleine pub, die voor weinig geld ons de daghap voorschotelt. Dat is vanavond een groenteburger op brood met alles er op en er aan en friet. Als je dit leest denk je misschien: waarom gaat ze steeds uit eten? De reden is simpel.. 2 paprika's in de winkel zijn 6 euro. En dan moet de rest van de maaltijd nog. Daghap is 10 euro, zonder koken en zonder afwas. Zolang dat ergens kan is dat de handigste en goedkoopste keuze. Na het eten bel ik even met m'n moeder en daarna met Steven. Hoewel hun stem horen een klein beetje een heimweegevoel oproept, ben ik erg blij dat ik ze even echt spreek. Nu kan ik lekker slapen met het gevoel dat ze toch niet echt ver weg zijn, only one call away.
26 oktober. Na t ontbijt gaan we onderweg naar Wellington. De hoofdstad van Nieuw-Zeeland. De eerste stop is bij een dorpje wat bekend staat om gumboot throwing. ( ja echt, regenlaarzen gooien ) Het wereldrecord staat op 60 meter, en wij mogen ook even proberen. 1 van de jongens krijgt t zelfs voor elkaar om hem zo te gooien dat hij in de boom achter ons blijft hangen, maar ook ik ben niet echt goed. Als we met de bus verder willen rijden lijkt t alsof we een lekke band hebben, maar dat is niet het geval. Toch wiebelt de bus meer als normaal en komt er een raar geluid van 1 van de wielen vandaan. Onze buschauffeur wil niet verder rijden tot ze heeft uitgezocht wat er aan de hand is, en wij worden gedropt bij de McDonald's in dit minuscule dorpje. Er is een monteur onderweg die gaat checken of we door kunnen. Na 1,5 uur wachten horen we dat de as van 1 van de wielen gebroken is, wat betekend dat we er niet meer in mogen en verder moeten met een intercity bus door gaan. Die komt ons helaas pas over 2 uur ophalen. De tijd doden we met spelletjes, omdat het weer wederom niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan. We verplaatsen onze spullen naar de nieuwe bus en komen er achter dat intercity hier betekend dat de bus bij ieder klein dorpje zal stoppen. 5 uur later komen we dan eindelijk in Wellington aan. In het hostel is gratis diner elke avond, maar omdat we nu zo laat zijn is er amper nog iets over. Na t eten maken we ons op en kleden we ons om, vanavond gaan we de stad verkennen. Naast het hostel zit de bar waar we een gratis drankje krijgen om ons leed van vandaag te verzachten. Na nog een aantal drankjes besluiten we met een groepje van 10 naar een gay karaoke bar te gaan. We zingen en hebben heel veel plezier tot de bar dicht gaat. Ik zing in het achtergrondkoor van de dames die ABBA en Pink doen, en zelf zing ik Adèle's Turning Tables. Onderweg naar een andere bar haken de meeste af om te gaan slapen, en met 4 ( 3 meiden, 1 jongen ) gaan we opzoek naar een leuke club. Uiteindelijk vinden we er 1 op loopafstand. Het staat nergens geschreven, maar ik denk dat dit ook een gay bar is. De jongens komen alleen maar op ons af om keihard Queen mee te blèren of heel overdreven te dansen op single ladies, verder zijn we meer dan veilig. Voor de jongen die mee is is dat gevoel niet geheel hetzelfde geloof ik, maar alle aandacht die hij krijgt bevalt hem wel. Als ik in t hostel in m'n stapelbed probeer te klimmen, is dat een hels kabaal. Het bed is gemaakt van ijzer en kraakt en piept aan alle kanten, en er zit een soort plastic hoes om het matras die iedere beweging extreem hard weergeeft. Ik hoop dat iedereen die al sliep daar doorheen heeft kunnen slapen. En anders kunnen m'n room mates me misschien vertellen hoe laat ik thuis was :p want ik heb geen idee! Haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
