Kamperen kan je leren

5 januari. Om 10 uur check ik uit bij mijn hostel. Wat een gek idee dat ik vandaag Sydney verlaat. De afgelopen 12 dagen in Sydney zijn voorbij gevlogen en ik ben echt van deze stad gaan houden. Ik ken de wegen, de parken, de winkels, de mensen en de stranden . Alles dichtbij net als thuis. Gelukkig geen afscheid voor altijd want in februari zal ik terug zijn, al is het maar voor 1 nachtje. Joe brengt mij naar het vliegveld, en terwijl hij zelf op de gezonde tour is heeft hij voor mij donuts gekocht als afscheid. Merel, Anne en Rob, mijn travelbuddy's voor de komende week, zitten in hetzelfde vliegtuig. Dat is erg toevallig aangezien we onze tickets allemaal op andere dagen en tijden geboekt hebben, maar natuurlijk vooral ontzettend gezellig. Ik zit wel ergens anders als de rest, maar dat geeft mij de rust om wat te schrijven. Ik ben kort geleden aan mijn eerste boek begonnen, een roman. Ik ben nog niet zo ver omdat ik nog niet weet wat de verhaallijn is, maar misschien komt dat later vanzelf. Het is leuk hoe een personage in je hoofd langzaam tot leven komt bij iedere zin die je schrijft. Als we aankomen in Tasmanië na een vlucht van ongeveer 2 uur, pakken we een taxi naar de B&B waar we vanavond slapen. Merel, Anne en ik delen een 2 persoons bed met zijn 3e en Rob zit iets verderop in een ander hostel. We gaan na aankomst richting de K-Mart, een heel groot en goedkoop warenhuis waar we kampeerspullen kopen voor de komende week. Omdat er een festival is deze week is er alleen weinig keuze over, dus het worden gedeelde tenten en gedeelde slaapzakken voor ons meiden. Daarna doen we boodschappen en koken alvast pasta en bakken alvast pannenkoeken voor de komende dagen. In de avond zoeken we een mooie route uit die we vanaf morgen zullen gaan rijden. Het is hier wel een stuk frisser dus ik hoop dat we het in de nachten niet al te koud gaan krijgen. Vannacht in ieder geval nog niet met ons logeerpartijtje met de 3 dames in het dubbele bed.

6 januari. Om 7 uur gaat mijn wekker om nog even met Mama te Skypen voordat ze vanaf Florida weer naar Nederland vertrekt. Daarna Skype ik ook nog even met Steven en tegen de tijd dat ik daar mee klaar ben zijn de andere meiden ook wakker. Anne en ik pakken de spullen in terwijl Merel en Rob de huurauto halen. Daarna laden we alles in en off we go. Anne heeft vannacht niet zo goed geslapen dus die haalt het in in de auto. De rest van ons gaan bij een aantal uitzicht punten uit de auto om de frisse zeewind op te snuiven en onze benen te strekken. Daarna komen we aan bij de parkeerplaats van de Wineglass Bay. Vanaf daar is het nog 1,5 uur lopen naar de lookout en vanaf daar nog een half uur naar het strand zelf. De tocht is heel stijl en flink pittig, maar zowel het uitzicht als het strand zelf zijn het meer dan waard. Het prachtige blauwe water maakt al het zweten en zwoegen weer goed. En daarna moeten we weer naar boven.... laten we zeggen dat we in ieder geval genoeg bewogen hebben voor vandaag. Terug bij de auto rijden we een stukje verder en vinden een mooie gratis camping aan het water. Daar zetten we onze tentjes op en gaan met onze kant en klare maaltijden op het strand zitten en kijken naar de zonsondergang. We spelen het spel heads up, een variatie op hints. Zodra de zonder onder is wordt het snel kouder en we gaan terug naar de tent. De wc's op deze kampeer plaats zijn werkelijk verschrikkelijk smerig en als Anne, Merel en ik de bosjes opzoeken brengt dat een hilarische golf aan slappe lach momenten met zich mee. Daarna maakt het omkleden achter de auto onze avond compleet. Samen met Merel kruip in onze 2 persoons slaapzak. De tent is groot genoeg voor ons 3e en opnieuw ben ik niet bang om het ook maar enigszins koud te krijgen. Het wordt hier al vroeg licht dus om 22 uur sluiten we onze ogen na een enerverende dag.

7 januari. Om 5 uur word ik wakker van de zon die op de tent brand en zoek ik half in slaap een mooi bosje om m'n ochtendplas te doen. Inmiddels ben ik al helemaal gewend aan dit campingleven, met mijn wc rol onder mijn arm. Om 7 uur wordt de rest ook langzaam wakker en gaan we ontbijten en inpakken. Iets voor 9 uur rijden we van de camping af, onderweg naar Bay of Fires. Bay of Fires is een prachtig strand op ongeveer 2 uurtjes afstand van waar we geslapen hebben. We chillen daar een aantal uurtjes aan een prachtig strand, zwemmen in de helder blauwe zee en rijden daarna door om 2 uur later op een leeg veld onze tentjes weer op te zetten aan een mooie rivier. We lunchen op het gras naast de tenten en rijden daarna met de auto naar Ben Lemond National Park. Het is een flinke tocht over onverharde wegen en tot overmaat van ramp is de weg aan het einde, de laatste 4 km, te stijl en te onverhard voor onze auto. Daardoor moeten we met hangende pootjes terug om onze veiligheid te waarborgen. Rond 19 uur zijn we terug bij de tenten en eten we pasta met pesto en groenten en pannenkoeken met chocoladepasta. Na het eten zoeken we uit wat we morgen willen gaan doen en zodra de zon ondergaat worden we belaagd door muggen en vluchten we onze tent in. We maken al de hele dag grapjes over dat we op deze plek in de middle of nowhere makkelijk vermoord zouden kunnen worden zonder dat iemand iets door heeft. Als we allemaal net een beetje in slaap dommelen horen we een auto aan komen rijden en hij stopt voor onze tenten. Een mannenstem vraagt of er iemand in de tent is en we zijn allemaal muis stil en wachten af. Na de 3e x vragen geven we antwoord en vraagt hij of wij 2 mensen met kano's hebben gezien. Ze zijn niet terug gekomen op hun camping na een dagtocht. Wij hebben niets gezien vertellen we en we zijn al lang blij dat hij niet kwam om ons te vermoorden. Rob daarentegen had gewoon z'n muziek aan in z'n oren en heeft het hele spektakel gemist. 5 minuten later horen we 2 stemmen en 2 kano's over het zand uit het water getrokken worden en even later ook de auto weer. Gelukkig niemand vermoord of vermist vanavond.

8 januari. Rond half 9 zijn we allemaal wakker en nadat we ons in de beek hebben gewassen en alles hebben opgeruimd, gaan we weer op naar de volgende bestemming. Een klein probleempje is echter dat onze tank door de onverharde wegen veel sneller leeg is gegaan dan we gedacht hadden, waardoor we het volgende tankstation in de buurt niet gaan halen. We stoppen in een heel klein dorpje waar een tankstation is, maar die is helaas op zondag gesloten. We spreken een oude meneer aan en hij biedt ons benzine aan die hij nog in de garage in een jerrycan heeft. We rijden zijn oprit op en wij kletsen wat met zijn vrouw terwijl Rob en onze nieuwe vriend Alex de auto vullen. De vrouw laat ons de wc gebruiken, onze handen wassen met lekkere zeep en we krijgen ook nog wat tips en trics van haar als echte Tasmanië bewoner. Wat een geluk dat we gestrand zijn. Daarna rijden we door naar Launceston waar we een zwembad vinden in een prachtig natuurgebied en entree is nog gratis ook! In de parkeer automaat gooien we al ons kleingeld, zijn we daar ook mooi van af. We chillen en zwemmen het grootste deel van de middag. Bij het zwembad hebben ze ook gratis douches dus daar maken we gebruik van door lekker ons haar even goed te wassen. Daarna rijden we naar een supermarkt en halen weer wat boodschappen voor vanavond en morgen. We nemen een hele kip mee ( voor gebraden ) als diner voor vanavond en wat stokbrood om het op te doen. We vinden een prachtige kampeer plek op een heuvel vlak bij een enorm meer. We zetten de tent op, eten de kip en lopen daarna naar het meer om wat rond te kijken. Het meer is heel groot maar t water ziet er vies bruin achtig uit. Op de terugweg spelen we jeu de boulle alleen dan met onze slippers zo dicht mogelijk bij Merels cameratas gooien. We hebben de grootste lol. Later spelen we nog kaart maar als het donker wordt is dat al snel te lastig en gaan we weer lekker naar bed.

9 januari. Omdat we de tenten in de schaduw van een boom hadden gezet worden we vandaag pas om 8:30 de tent uit gebrand. We ruimen alles op in onze vaste routine die steeds sneller wordt. Het National park waar we in willen kost 60$ per auto, maar we hebben het geluk dat de slagboom gewoon gratis voor ons open gaat. Daarna rijden we naar Dove Lake, een prachtig meer aan de voet van de Cradle Mountains. We laden onze koeltassen uit en brunchen aan het meer. Daarna willen we een wandeling van 4 uur maken, dus halen we voor onze geruststelling toch maar een ticket voor de auto. De tocht naar boven is immens stijl en heel erg zwaar, sommige stukken zijn zelfs met een touw om ons omhoog te trekken. Ben ik even blij dat ik mijn mega goede wandelschoenen niet heb weg gegooid toen ik ze eigenlijk te zwaar vond om nog mee te slepen! Mijn hart en mijn longen vinden deze klim alleen een iets minder goed idee en mijn hoofd is werkelijk nog nooit zo warm en rood geweest. Veel mensen kijken mij zelfs bezorgd aan als ik voorbij loop, het is dat ik geen spiegel heb anders zou ik als ik het zou zien mij misschien zelf ook zorgen maken. Bovenop is het uitzicht, zoals altijd, de klim meer dan waard met een prachtig uitzicht over meerdere meren. De weg naar beneden gaat voor mij een stuk beter af gelukkig. In het wastafeltje bij de toiletten op de parkeerplaats was ik mijn ondergoed, want ik had nog maar 1 schone. We zijn inmiddels weer door onze watervoorraad heen en stoppen, onderweg naar onze kampeerplaats voor vanavond, in een klein dorpje om te tanken en water te halen. Daarna rijden we door naar een heel klein kampeergrondje langs de weg, met een picknick tafel en een wc. Wat kan een mens nog meer wensen? We maken wraps als avond eten en spelen daarna kaart tot het donker wordt. We zijn bekaf na deze sportieve dag en zullen heerlijk slapen, althans ik wel!

10 januari. Afgelopen nacht was het ijzig koud en heb ik amper een oog dicht gedaan terwijl mijn oren en neus er af vroren en ik krampachtig probeerde de rest van mijn lichaam in de slaapzak te houden. Tot overmaat van ramp worden we heel vroeg wakker van een bulldozer die precies ons stukje grond deze morgen om moet woelen. We gaan dus als een wiedeweerga uit de tent en ruimen alles op en gaan onderweg. We vinden langs de route een koffie tentje waar we ontbijten en warme chocolademelk drinken met dit toch wel frisse weer. Daarna rijden we door naar een stadje om wat boodschappen te doen voor onze laatste 2 dagen en de volgende stop is Lake St. Clair. Daar stoppen we voor lunch en een mooie wandeling. Helaas hadden we het bordje van "privé terrein van een hotel" even gemist, maar we werden dadelijk gestraft door ontmoetingen met de 2 meest giftige slangen in Tasmanië. 1 kleine zwarte en 1 enorme bruine die de doorsnede had van een centimeter of 10. Toen toch maar via de de weg terug gegaan in plaats van via het gras. Daarna in de auto nog een klein half uurtje gereden en onze tentjes opgezet aan een privé strandje van een prachtig meer. We eten nogmaals wraps als avondeten, gewoon omdat het lekker makkelijk is, en we hebben ook koekjes gekocht. Na dat de zon ondergaat begint het al snel weer af te koelen en spelen we kaart in de auto om warm te blijven. Ik zie erg op tegen nog zo'n vreselijk koude nacht. Het begint zachtjes te regenen wanneer onze buurman aanbiedt om zijn tenten te lenen, hij heeft er 2 extra die veel warmer en waterproef zijn. Hij kampeert met zijn zoontjes vaker hier en ze zitten nu even 2 nachten in de grote luxe tent, de 2 kleinere tenten zijn voor als ze meerdaagse tochten lopen en alles met zich mee dragen. Die liggen nu dus klaar voor ons! Aangezien onze tenten het ochtend douw al amper overleven nemen wij het aanbod aan en zetten samen met zijn professioneel kamperende zoontjes alles in record tempo om. Dat is nog eens geluk hebben, als dat geen goede nachtrust wordt??

11 januari. Helaas was niets minder waar. Ondanks de betere tent was mijn vermoeide lichaam niet opgewassen tegen de storm en de kou van afgelopen nacht. De hele nacht zwiepte de wind om onze oren en leek het alsof de tent met ons er in op zou stijgen. Als lepeltjes hebben we klappertandend tegen elkaar gelegen en geen oog dicht gedaan. Vroeg in de ochtend alles ingepakt en in onze pyjama's in de auto geklommen met onze slaapzakken. Rond half 10 weg gereden richting een een café en daar lekker binnen en warm ons gewassen in de wasbak en omgekleed. Toen we weer een beetje opgewarmd waren reden we door naar Mount Fields National Park. Daar maken we 2 mooie wandelingen naar watervallen en vinden daarna op een camping zelfs een plek om even stiekem warm te douchen. Als we ons weer een beetje meer mens voelen rijden we richting Hobart. We gaan als eerste naar mijn hostel, aangezien ik hier nog 2 nachten blijf en de rest vanavond al naar Melbourne vliegt. Ik check in en leg al mijn spullen in mijn kamer, opnieuw ben ik het enige meisje en ditmaal met 3 jongens. Ik dump dus snel mijn spullen en we gaan daarna samen de stad in om wat te winkelen en lekker een hapje te eten voordat zij naar het vliegveld gaan. Daarna nemen we afscheid en ga ik lekker even wat chillen op de WiFi van mijn hostel. Ik werk mijn blog bij en zet wat toto's online. Ik moet zeggen dat ik mijn telefoon de afgelopen week absoluut niet gemist heb, maar toch snel terugval in mijn oude gewoonte van naar dat kleine schermpje turen. Vanavond ga ik vroeg naar bed en ik hoop dat ik morgen wat kan uitslapen. Een matras heeft nog nooit zo lekker gelegen, hopelijk kan ik wat uurtjes inhalen.